BİR DİN ADAMININ CAMİDEKİ İNTİHARI…

13

BEĞENDİM

ABONE OL

News

 BİR  DİN ADAMININ CAMİDEKİ İNTİHARI…

Suriye’nin Rakka şehrinde başlayıp Diyarbakır’da ki Tılham (Hantepe) camisinde son bulan Şeyh Osman’ın  ya da  “Suriyeli bir mültecinin” trajik  yolculuğunun kısa  bir  öyküsü…

Bir din adamımın intihar etmesinin çok az örnekleri olsa da , bir din adamının ibadet ettiği caminin içinde ibadetinden hemen sonra kendini asmasının tarihteki ilk ve de tek örneğidir belki de Şeyh Osman…

Kime , neye isyandı bu kendine kıyış , bize karşı yapılmış çarpıcı, sarsıcı bir protestosu muydu bu, yoksa  yılların yorgunluğu  ya da  hayata ve bu günkü dünya düzenine farklı bir meydan okuyuş muydu bu? Bilinmez.

Bu yazıdaki amacımız, Şeyh Osman’ın psikolojik bir otopsisini yapmaktan ziyade bir vicdan muhasebesi yapma , bir iç hesaplaşma  yoluyla kendimizle de hesaplaşarak bu olay nezdinde bu ve benzeri olaylardaki sorumluluğumuzu ya da suçluluk oranımızı belirlemeye çalışma çabasından ibaret olacaktır yalnızca .

“Şeyh Osman camide kendini asmış…” kara haberini alınca telefondan, çocukluğumdaki bir yaz akşamına götürdü beni yine anılarım. Sıcak bir yaz akşamının o bunaltıcı havasında damda serilmiş kilimler, döşekler  üzerinde bardaklarımızda daha önce varlığından bile haberdar olmadığımız Suriye’den gelen amcamızın getirdiği kaçak çaylar yudumlanırken yeni amcamızın pek de anlayamadığımız bir şiveyle dile getirmeye çalıştığı duygularının sıcaklığını gülüşündeki içtenlik ve gözlerindeki mutluluk parıltılarıyla anlayabiliyorduk ancak.

Henüz Suriye sınırının olmadığı ya da mayınlanmadığı bir zamanda babaannesi ile babası   hala da tam olarak bilinmeyen bir nedenden dolayı o tarafta kalmışlar ve babası orada büyümüş, orada evlenmiş ama sınırın diğer yakasındaki akrabalarını unutmamış ve çocuklarına da unutturmamış.

Babasının öyküsünü bize heyecanla anlatırken anlattığı bu öyküyü bizim aile büyüklerimizin de bildiğini, onayladığını gördükçe sevinçten buğulanan o küçücük zeytin tanesi gözlerinden alamamıştım gözlerimi…

Babasının vasiyeti üzerine Karakeçili aşiretinin Gökçe boyundan olan akrabalarını bulmak üzere Suriye’nin Rakka şehrinden Siverek ilçesine gelmiş önce oradaki akrabaları bulmuş orada soyağacı yeniden güncellenmiş ve elindeki yaklaşık 500 yıllık soyağacı ile Siverek’ten de Diyarbakır’daki akrabalarla da tanışmak üzere bize gelmişti.

Zaman içinde bu gidiş gelişlerimiz karşılıklı olarak arttı. Akrabalığı daha da pekiştirmek için arada yeni evlilik bağları da kurulurken El Bab bölgesindeki eski akrabalara da ulaşıldı , ama bir süre sonra Suriye deki o lanet savaşın fitilini ateşleyenler, o lanet savaşı sürekli körükleyip de o yangının alevleri üzerine benzin dökerek yangının alevlerini daha da gürleştirenler , o lanet  iç  savaşta taraf olmadan yaşamanın olanaklarını da tamamen  ortadan kaldırınca, çocukları, kardeşleri ve El Bab bölgesindeki diğer akrabalarla birlikte onlarda milyonlarca Suriye vatandaşı gibi her şeylerini geride bırakarak Suriye’yi terk etmek zorunda kaldılar.

Vasiyeti Diyarbakır’daki akrabalarının gömüldüğü mezarlığa gömülmek olsa da, Diyarbakır Şeyh Osman’ın son geldiği eski Diyarbakır değildi artık. Çakallar çöplükleri bile parsellemişlerdi şimdi Diyarbakır’da , her yerde olduğu gibi…

Ve muteber birer işadamı edasıyla dolaşıyorlardı şimdi , üç kuruşluk bir menfaat uğruna anasının ırzına bile geçmeye hazır soysuzlar, artık kimselerin kendilerinden hesap sormayı akıllarının ucundan  bile  geçiremeyeceğine  olan o sonsuz  güven ve sarsılmaz inançlarıyla …

Kim bilir kendi öz vatanında bile mülteci olmanın acısının yanına bu çürümüşlüğün eklenmesiydi belki de Şeyh Osman’ı o trajik sona götüren…

Şimdi kimi beyaz önlüklüler otopsi raporlarına , beyin omurilik sıvılarında serotonin ‘in yıkımı olan-HIAA düzeyinin düşük olmasıdır diye not edecekler belki de , Şeyh Osman’ın intihar nedenini …

Kimileri duygu durum bozukluğu, major depresif bozukluk, şizofreni , madde bağımlılığı, ya da antisosyal kişilik bozukluğu diyecekler , gözlüklerinin üzerinden bize kibirli kibirli bakarak.

Kimi ,intihar toplumsal olarak öğrenilmiş bir çaresizliktir diyecek, kameralar önünde kravatını düzeltirken , ya da Sigmund Freud’un dediği gibi bireyin öfke ve saldırganlığını bilinç dışı olarak kendine çevirmesidir diyecek. Elindeki kitabı referans göstererek…

“Toplumun intihar ettirdiği bir kişiliktir” der Van Gogh’un intiharı için ünlü oyun yazarı Antonin Artaud,  kim bilir bizdik belki de Şeyh Osman’ın o sarsıcı ölümüne sebep olan, Edip Cansever’in  İntihar mı dediniz , sakın cinayet olmasın” dizelerinde vurguladığı gibi…

Kim bilir, belki de bu varsayımların hepsi doğru ,ya da hiç biri bile doğru değildir belki de tüm bu söylenenlerin.

İntiharın en büyük günahlardan biri olduğunu bildiği halde, Şeyh Osman’ın intiharın   en önemli nedeni, mutsuzken başkalarını mutsuz etmeme, mutsuzluğunun çocuklarını ve akrabalarını incitme korkusuydu belki de, kim bilir?..